De teleurstelling had niet groter kunnen zijn voor Davide toen hij op Sinterklaasochtend zijn schoen wilde uithalen. Hij had super zijn best gedaan en voor alles gezorgd om de Sint en zijn schimmel vrolijk te stemmen.

Hij had een van zijn mooiste schoenen gezet, die moeder pas bij de kringloopwinkel had gekocht voor hem. Hij had de mooiste wortel en aardappel gekozen uit de box van de voedselbank. Hij had suikerklontjes bij zijn schoen gelegd. Hij had van vader strikte instructies gekregen om deze niet te ontdoen van de papieren bescherming. Raar want hij wilde Ozosnel niet ziek laten worden. Hij had de hele avond gezongen bij de schoen en was vroeg naar bed gegaan. Ook al omdat het in de avond altijd koud werd in huis.

Op de ochtend dat de goedheiligman was geweest, was Davide naar beneden gesneld. In de hoop mooie cadeaus te vinden bij zijn schoen. Tot zijn ontsteltenis lag er zout op, bij en in zijn schoen. De kleine Davide was ontroostbaar en moeder hoopte dan ook dat de andere kindertjes snel het geheim van Sinterklaas zouden vertellen op school. Ze kon het niet meer aanzien wat een barbaarse man die goedheiligman in dit huis was.

Gelukkig waren er wel gekookte wortelen en aardappelen voor het eten deze avond en had vader zijn gebruikelijke kopje oploskoffie waar hij een ontveld suikerklontje in deed. Deze avond ging Davide ook weer vroeg naar bed, maar nu met zijn hoop op de Kerstman gevestigd.